1 września 1939 r. napaścią na Polskę Niemcy rozpoczęli trwający ponad 6 lat największy konflikt zbrojny w historii ludzkości – II wojnę światową. Mimo wielkiej przewagi wroga, polska armia bohatersko stawiła czoła najeźdźcy, zadając dotkliwe ciosy. Jednak punktem zwrotnym stał się dzień 17 września 1939 roku i wkroczenie Armii Czerwonej na wschodnie tereny Rzeczypospolitej. Dopiero wtedy okazało się, że o starciu Polski z mapy Europy, o nowym jej rozbiorze, już wcześniej rozstrzygnęły w bliskim porozumieniu dwa totalitarne mocarstwa.
1 września zawsze będzie dla nas, Polaków, datą bolesną. W czci i zadumie wspominamy ofiary drugiej wojny światowej, wszystkich obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, którzy zginęli w latach 1939-1945. Ogarniamy pamięcią martyrologię naszego Narodu, składamy hołd bohaterom i ofiarom tej wojny ze wszystkich krajów i narodów. Jednak, obok bólu i straszliwych doświadczeń, jest w nas również honor i duma. Wszyscy, którzy walczyli i ginęli za Polskę, za „wolność waszą i naszą", są naszymi przewodnikami także na drogach współczesności.
Cześć Ich pamięci!
1 września zawsze będzie dla nas, Polaków, datą bolesną. W czci i zadumie wspominamy ofiary drugiej wojny światowej, wszystkich obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, którzy zginęli w latach 1939-1945. Ogarniamy pamięcią martyrologię naszego Narodu, składamy hołd bohaterom i ofiarom tej wojny ze wszystkich krajów i narodów. Jednak, obok bólu i straszliwych doświadczeń, jest w nas również honor i duma. Wszyscy, którzy walczyli i ginęli za Polskę, za „wolność waszą i naszą", są naszymi przewodnikami także na drogach współczesności.
Cześć Ich pamięci!
